In memoriam: Jacques Bijlmakers

Afgelopen weekend bereikte ons het trieste nieuws dat dhr. Jacques Bijlmakers op 90-jarige leeftijd is overleden. Jacques was meer dan 40 jaar lid van onze vereniging. Voor zijn verdiensten is hij destijds benoemd tot erelid van Harmonie L’Union Born.  Bij gelegenheid van zijn 90^e verjaardag in februari hebben we hem nog een serenade in zorgcentrum Hoogstaete gebracht .

Met dankbaarheid gedenken wij zijn jarenlange inzet voor onze vereniging. In hem verliezen wij een zeer trouw en betrokken lid van onze Harmonie.

Ons medeleven gaat bijzonder uit naar zijn kinderen, kleinkinderen en verdere familie.

Namens Bestuur, beschermheer, leden en ereleden,
Harmonie L’Union Born

De uitvaartdienst wordt gehouden op zaterdag 11 augustus om 10.30 uur in de parochiekerk van Born.

Wij wensen de familie veel sterkte met dit verlies.

Onderstaand het uitgesproken in memoriam tijdens de uitvaartdienst.

Jacques Bijlmakers

met bijzonder respect spreken we zijn naam uit.

Alhoewel ik altijd meneer Bijlmakers  hij was een heer, tegen hem zei, wil ik toch zijn voornaam gebruiken.

Jacques is in de zeventiger jaren lid geworden van harmonie L’Union Born. Niet als muzikant, van muziek wist hij niet veel.  Het toenmalig bestuur was op zoek naar inwoners van Born die zich wilden inzetten voor de vereniging. Er moesten nieuwe uniformen komen. Jacques trad toe tot het uniformencomité.  Het was voor hem een manier om in de gemeenschap ergens bij te horen.  Door zijn werk in dit comité heeft hij zijn visitekaartje afgegeven en werd in 1975  bestuurslid en kort daarna secretaris, een functie die hem op het lijf geschreven was.

Tot 2005 is hij bestuurslid geweest. Hij heeft zich in die jaren voor de volle 100% gegeven voor de vereniging. De Harmonie was zijn alles. Daar moest veel voor wijken, ook thuis. Het behangen van een kamer werd onderbroken voor de harmonie. Een maaltijd werd uitgesteld want er moest nog iets voor de hermenie gebeuren. Zijn vrouw Drina  had veel geduld met hem. Zij was via het damescomité nauw betrokken bij de harmonie. Heel lang maakte zij  bloemversieringen, uit eigen tuin, voor onze evenementen.

Jacques was afkomstig uit Ospel, randje Peel. Een dorp waar gemeenschapszin en aandacht voor de natuur belangrijk waren. Saamhorigheid, er samen voor gaan, onbaatzuchtig en dienstbaar aan de gemeenschap, klaar staan voor anderen, waarden die hij  hoog in het vaandel staan. Deze waarden heeft Jacques ook uitgedragen bij de vereniging.

Zo heeft Jacques zich als bestuurslid ingezet voor het  verkrijgen van gelden voor een nieuw verenigingsvaandel (1993)  Samen met Jacob Coenen, haalde hij maar liefst 17.000 gulden binnen. Dit vaandel, de trots van  hem en van onze vereniging, staat hiervoor, naast hem opgesteld. Hij heeft het vaker gedragen en vond dat we er goed voor moesten zorgen.

Door zijn initiatief zag in 1989 ’t noatebelkske het licht. Zijn doel was: de banden tussen de leden versterken. Jarenlang was Jacques samensteller, redacteur, typer, bezorger enz. van ons blad.

Hij heeft diverse jubileum feesten en talloze acties georganiseerd, hij was een goed regelaar en organisator.

Jacques ijverde voor samenwerking binnen de Bornse gemeenschap in het comité voor samenwerking.

Jacques maakte deel uit van het jumelagecomité waarbij onze contacten met het Duitse Nauheim, onderhouden moesten worden.  Ik heb hem tijdens bestuursvergaderingen mogen meemaken als een warm pleitbezorger voor deze samenwerking. Op alle mogelijke manieren en met veel woorden probeerde hij anderen te overtuigen. Zo kennen de meeste mensen hem. Hij was het nooit direct ergens mee een.  Hij hield vast tot hij succes had. Hij was gedreven om iets goed af te maken.

Tijdens vergaderingen was hij een goed luisteraar en bracht daarna pas zijn mening bedachtzaam formulerend.

Jacques besefte heel goed dat het wel en wee van een vereniging bewaard moet worden voor latere generaties. Hij heeft zelf veel opgeschreven. In een sierlijk handschrift, in deftige bewoordingen.

Maar ook foto’s, dia’s, filmpjes  werden van alle harmonie-activiteiten gemaakt, bewerkt en opgeslagen. (fototoestel, filmen uit het raam)  Alles moest bewaard worden. Vooral het foto-archief was zijn troetelkindje.  Toen het huis aan de Putstraat opgeruimd moest worden heeft zoon Wil me allerlei  dozen, mappen en een grote kist (waar ooit nog een varkentje in huisde) bezorgd. Jacques we hebben alles bewaard. Je kunt er gerust op zijn. Samen met Huub Lemmens werkte Jacques bij het gemeente-achief aan het digitaliseren van onze verenigingsdocumenten.

Voor al zijn verdiensten heeft de vereniging hem benoemd tot erelid. Hij was er terecht trots op.

In 2000 heb ik meneer Bijlmakers leren kennen. Als nieuw bestuurslid ben ik door hem ingewerkt, ingewijd en begeleid.  Zo deed hij dat bij alle nieuwe bestuursleden.

Ik heb veel van hem geleerd. Voor mij was hij het geweten van de Harmonie. Zijn oordeel was altijd genuanceerd.  Soms wat eigenzinnig, maar zeker  integer.  Je kon altijd op hem bouwen.  Hij was een wijs man. Ik heb heel veel en heel graag met hem gepraat over zijn bezigheden, zijn zorgen, zijn drijfveren.

Jacques was jarenlang naar buiten het boegbeeld, de vaandeldrager,  van onze harmonie. Vanaf het moment dat zijn vrouw overleed deed hij, met pijn in het hart, stapjes terug en droeg taken over aan anderen. Wat overbleef was oprechte belangstelling d.m.v. repetitie- en concertbezoek.

Afgelopen februari heeft de harmonie hem een serenade b.g.v. zijn 90^everjaardag gebracht in Hoogstaete. Ik denk dat hij dit echt beleefd heeft.  Hij heeft het woord genomen en gesproken zoals we dat van hem gewend waren.

Hij zei, dat de muziek van L’Union  voor hem voelde als thuiskomen. Wat is mooier?

De laatste woorden die ik kon verstaan waren:  “Bewaar wat goed is”. Meneer Bijlmakers  dat zullen we zeker doen.  Heel erg bedankt voor het vele dat u, in meer dan 45 jaar voor onze hermenie hebt gedaan.

Adieu.

Jac Vrancken, secretaris

Born, 11 augustus 2018